ما راه گم کرده ها ناخوداگاه گمان کرده ایم
وقتی یک راهنما پیدا کردیم
از کار بر روی خود معاف هستیم!!هیهات!!
(ش 351 دفتر اول سال82)

ازظرائف توحیدی:یاس حقیقی از خود وتوان خود = جاءهم نصرنا(110یوسف)
 اگر کسی حقیقتا وبدون ادا اطوار
به یاس از خود ووتوان خود در مشی طریق برسد
ناخوداگاه نصر ومدد الهی از راه میرسد.نه تنها این مرحله مطلوب است
بلکه تا این وقد نزلت منزله الآیسین من خیری؛ برای شخص احراز نشود
مطلقا حرکتی به جلو در کار نخواهد بود.
این غم جانکاه وجگر سوز به تمام معنا اتشی به جان شخص میزند
و با یک نکته که آن خوف مستمر از رسیدن سکرات موت
ومرگ ناگهانی ست اگر جمع بشود.
این دونکته شخص را یک باره وبا سرعت نور پرتاب میکند جلو
وکم کم فتح باب شروع میشود.لذا پشت در ماندن فائده دارد.
(شماره 273دفتر:اول سال 82)

آقائی؛ مرحوم شربیانی را در خواب دید واز ایشان پرسید
مقام شما بالاتر است یا مرحوم مامقانی؟؟
ایشان پاسخ داد: مرحوم مامقانی مقامش بالاتر ست.
شئون ریاست نگذاشت من به آن جایگاه برسم.
(آقای بهجت)(شماره 567 دفتر دوم سال82)

عن سیدالشهداء علیه السلام:
من کان باذلاً فینا مهجته،
و موطناً على لقاء الله نفسه،
فلیرحل معنا فإننی راحلٌ
(شماره 192 دفتر دوم سال 82)

از مرحوم آشیخ محمدحسین کاظمینی ره  نقل شده: زمانی در حجرات بالای مدرسه ی مرتضویه که الان جزء حرم امیرالمومنین علیه السلام است بودیم چهل روز بر ما گذشت که هیچ خوراکی نداشتیم وما در این مدت هسته های خرما را می خیساندیم ومی مکیدیم. ما دوستدار علم نیستیم چون علم در کام ما شیرین نیست همانند مریضی که دهان او آفت دارد وشیرینی به کام ش تلخ است ما نیز همین گونه هستیم لذا طعم شیرینی علم را نمی چشیم ولذتش را احساس نمی کنیم و آن چنان که باید وشاید طالب وتشنه ی آن نیستیم به عکس ثروت وشهوت وریاست وشهرت و.(آقای بهجت ره )(ش 568و569دفتر دوم ماه7سال82)والبته شناخت خوبی هم از علوم نافع وترتیب تحصیل آن نداریم  وشیوه مطالعه وسائر شئوناتش را تضییع کرده ایم.

فارغ از شعارهای زیبا؛ فارغ از سروصدا ودامبول دومبول؛فارغ از عجب؛فارغ از یاس وقنوط ؛ روزی نیم ساعت در مشکلات معنویی ات خورد شو وتامل وتفکر کن چه خوردشدنی؛ ازین کار خورشید بیرون می آید.هر چند توجه به داخل ومراقبه چگونه شروع شود موضوع خاصه اش چه باشد روشش چیست علائم صحتش چیست ودهها نکته ی دیگه عمدتا در ابهام کامل است برای ماها که روی نگاری رو ندیده ایم وگل معرفت بالائی رو نبوئیده ایم. صدها دستور کیفیت مراقبه در کتب مرجع وسالهای اخیر در سایتها وکتابهای عرفان فروشی وغیره وارد شده که قریب به اتفاق ش هیچ هویت سالمی ندارد؛غیر از چند نسخه دستور مراقبه ی محدود وانگشت شمار معتبر که انها هم بسیار پراکنده  و جاهای بسیاری ش مبهم ذکر شده؛که تازه انهم مباحث مراقبه های درجه چندم!! نه مراقبه های عالم خیال ومراقبه های قلبیه وروحیه که از ادق درر وغرر و از ظرائف بی بدیل عالم هستی ست.الغرض ما لایدرک کله لا یترک بعضه..فعلا باید مراقبه ای در توان وادراک  خود داشت.واین توجه نیم ساعته روزانه به داخل وخورد شدن در علل مشکلات خود؛ خورشید آفرین ست بلاشک!! [با سه رکن 1_بدون شعار بازی وسروصدا 2_تمرین وتمرین وتمرین 3_مداومت ومداومت ومداومت].

ما خیلی اوقات حتی شک هم به قصور یا تقصیر خود نمی کنیم.
اعیذکم ونفسی بالله من شرور انفسنا
خدا میداند چقدرررر این نفس ما هزار حیله ونیرنگ  ست.
نه باور نمیکنیم. حتی شک هم نمیکنیم.
(شماره 434 دفتر اول سال82)

وارد شده:

در آخر الزمان مردمی می آیند

که برای ما اهل البیت مثل آدمهای مادر مرده گریه میکنند.

رزقنا الله وایاکم

بنا ندارم درین وبلاگ طولانی بنویسم
اما چند نکته مفیده اگه طولانی شد ببخشین

نکات خوبی رو اقا پوریا درباب وبلاگ نویسی توضیح دادن(اینجا)ما هم چن نکته به مطالب خوب ایشون اضافه کنیم بلکه موجب اعتلای بیشتر محیط دوستان فرهنگی ومذهبی پارسی بلاگ بشه.
1_قدر شناسی واکرام ونماد همدلی :گاهی یک کاربر حدود 3الی 5ساعت برای یک پست وقت میذاره ومطلب می نویسه وپست بقول خانم قاصدک واقای سخی(اینجا)(اینجا) گاهی پنجاه الی 200بازدید کننده داره اما دریغ از یه کامنت در حد"سلام تشکر.مفید بود.خدا قوت.خدافظ" که سرجمع 40ثانیه طول میکشه.
خدایی نکرده فکر نکنین من سنگ خودم رو می خوام به سینه بزنم نـــــــه! از 15کامنت وبیست کامنت 40کامنت برای بنده هست تا 70 وصدکامنت.(اینجا)(اینجا)(اینجا)(اینجا)اتفاقا اینجا که اومدم به هیچ کدوم از دوستای وبلاگی حتی پارسی بلاگی ها (اینجا)(اینجا)(...) هم نگفتم. هرچنددیر یازود پیدام میکنن ومناره رو نمیشه مخفی کرد.
مرحوم امام ره  با اینکه مجتهد جامع الاطراف بود مدتهای مدید اعظاما وتکریما وبه احترام اقای بروجردی ره همراه دوسه مجتهدبزرگ زمان در درس شون حاضر میشدن با اینکه شاید استفاده خاص علمی نمی بردن. ادامه مطلب...

مرحوم شربیانی رحمه الله علیه به بخشش زبانزد بود
به رسم طلاب از کوفه به کربلا به قصد زیارت می امدند
هرچه پول داشتند غیر از ضروری به طلاب تقاضامند میدهند
در مسیر پول دیگری میرسد وباز تقسیم میکنند
به طلابی که حوائجی داشتند میگفتند:اگر برسد باز میدهم!!!
خادم عصبانی میشود ومی گوید:آقا به اینها خشم کنید تا بروند!
گفته بودند: چه کنم!خشمم نمی آید!!
لذا علم ومعنویت انسان؛مقداری بالا بیاید متوجه میشود
اساسا جان و اموال ودفتر ومدرسه وثروت وشهرت وآبرو وپست
وهمه چیزش امانت الهی ست وخود را حقیقتا
مامور به خدمت مشفقانه به انسانها ومومنین می بیند.
طبیعتا کسی که خود را در این موضع ببیند
مطلقا رنگ وبوئی از خشم در این خصوص ندارد!