شهید اول ره شاگرد فخرالمحققین (فرزندعلامه حلی) بود
فخرالمحققین درباره ی شاگردش شهیداول می نویسد:
قد استفدت من تلمیذی محمدبن مکی اکثرمما استفاد منی
بااین وجود چرا شهید به درس ایشان میرفت؟؟
زیرا همان اقــــــل را طالب بود!
علم بما انه علم؛خریدارش کم است.
(هرچند مفت هم نیست وبه هرکس هم نمی دهندش)
(اقای بهجت ره)(شماره376دفتردوم سال82)

ابن سینا(1) : از هیجده سالـــــــــگی (عمرشان 54سال)
بر علمم  افزوده نشـد!  (ش309دفتردوم سال82)
(1)کسی که در شرح سرسوزنی از علــــــــــو علمی وی
شایسته ست صد پست توسط اهل اطلاع نوشته شود.

دانشِ آن باشــــد؛ ستاند جان ز جان

نی ز راهِ دفتـــــــــر و نی از زبــــان

(شماره 347 دفتریکم سال 82)

عن الحسن الزکی العسکری علیه السلام:
"من لم یتّق وجوه النّاس لم یتّق الله"
کسی که از مردم باکی ندارد و پرهیز نمی کند،
از خدا نیز شرم نخواهد کرد و اهل تقوا نخواهد بود!
بحارالانوار، ج 68، ص 336.(شماره 98 دفتراول سال82)
می گویم:وقتی به افرادی  گفته میشه حجاب رو رعایت کنین؛محاسن رو نتراشین؛
علنا فحاشی وعلنا کارهای خلاف عفت نکنین؛شراب نخورین ولو کم وبه خوش باش؛
وخلاصه گناهان علنی وعمومی خیلی بزرگ  هستند به هزار علت؛
سالهاست پیرهن عثمان  بلند میکنند که :مادرون را بنگریم وحال را/واعظان کین جلوه..
چون به خلوت می روند ان کار دیگر میکنند و...ودهها مستمسک وتوجیه نامه ی دیگر..
این روایت شریفه از زبان ربانی امام عسکری علیه السلام میفرماید:
(درست است که ظاهر کافی نیست)ولی همان حفظ ظاهر وحیاء من وجوه الناس
وعدم اشتهار وعلنی کردن گناه علامتی ست که بالاخره خداوند سبحان
توفیق مراحل بعد ایمان را میدهد؛اما کسی که علنا گناه میکند وابائی از نگاه
وسرزنش مردم ندارد معصوم با کلام پیامبرگونه شون خبر صادق مصدق میدهند
:که انتظار حیا وادب وقدرشناسی ودر یک جمله: انتظار تقوای الهی
و توقع امنیت خاطر مخلوقین ازدست ان شخص؛انتظاری بیهوده ست به هزار علت!
لذا ظاهر اسلامی در عقائد وافکار و رفتار وپوشش وسلوک وگفتار؛
تمام حقیقت اسلام عزیز نیست اما حداقل اولین مقدمه
واولین علامت راستی ازمایی ایمان شخص ست
درباره مضامین اون اشعاربالا هم باید گفت :گاهی مولوی وحافظ
با خدا اختلاف فتوا دارن که باید اونها
 رو با نظارت اهل فنی اصلاح ودسته بندی کرد!

دختر فتحعلی شاه زمانی همراه عده ای وارد خانه ی شیخ انصاری ره میشود
اتفاقا وقت نهار مرحوم شیخ ره بوده؛( ظاهرا قبل نـــــماز؛نهار می خورده اند و
کارشان خیلی منظم بوده)وقتی غذای ساده ی مرحوم شیخ انصاری را می بیند
باتمسخر میگوید:پس کنی چه میگوید؟(علی تهرانی کنی صاحب توضیح المقال)
مرحوم انصاری ناراحت میشودوخادم خود را صدا میزند و می گوید ملا رحمت
این ها را بیــــــــــــرون کن! اینها را بیــــــــــرون کن!   بیرون نمیروند ؛
مرحوم شیـــــــــــــخ رحمت الله علیه رو به دختر شاه میکند و میگویند:"خانم؛
اقای کنی مظهر عظمت ائمه اطهارعلیهم السلام ست و من مظهــر زهد انها!!"
با ان همه سختی وزهد بازهم برای کار اهل علم وجه منـــــاسبی بیان میکند!
نه اینکه فورا بگوید:کسانی که چنین اقدام میکنند کج میروندیاکافر هستندو..!!
(اقـــــــــــــای بهجت رضوان الله علیه) (شماره 368 دفتر دوم ابان ماه 82)

هرچه ادراکت؛علمت؛بالا رفت اما تعهد دینی ات بالا نرفت

بدان که روغن سوزی ونقص فــــــــــنی داری؛ بلاشک!

(شماره 178دفترسوم اردیبهشت 83)

جوانی موهای بسیار بلندی داشته تا روی شانه هایش
یک روحانی مرتبط با وی دائما به او تذکر می داده..
وی در مواجهه با علی صفائی :
سه روز با وی معاشرت می کند وبا خود می گوید
"الان متذکر میشود الان متذکر میشود"
بعد سه روز خودش حیا کرده
می رود موهایش را کوتاه میکند!
(ش 209 دفترسوم سال 83)
نکــــــــــــــــــــات کوتاه:
1_شان ما خصوصا شان یک روحانی یا فرهنگی یا بزرگترهست
که هم حکم را خوب بداند هم خوب مورد را تشخیص دهد
هم با روش صحیح بگوید.
2_خیلی فرق ست روش بیان ونرمی وتندی دربیان اشتباهات ؛
برای جوانی که دغدغه هاش معمولی ست؛شادی ها؛غصه ها؛کدورتها
ورضایت ها وگلایه ها ومطالبه هاش معمولی ست وطبیعی ست
با کسی که تجری وتهتک ولجاجت و..میکند وحرفه ای ست
3_اصل براین است که جوری تخاطب وتکلم وتذکر داده شود
که شنونده تحقیر وتمسخر وتوهین و عصبیت ونفع شخصی
وخودنمائی وقیم مابی از ما وکارمان برداشت نکند
او باید اوج دلسوزی وخیرخواهی وانصاف را درکلام ورفتارما ببیند.
(گاهی اینجورنمیشود ولی اصل براین قاعده ست)
4_خیلی زشت است یک روحانی یا یک فرهنگی که به مسافرت
یا مهمانی می رود چه در انجا چه بعدتر هی روی زشتی ها بنشیند
واین تصور ذهنی را برای شنونده ایجاد کند که این قشر
یک قشر عیب جوی همیشه طلبکار هستند..
لذا خوبی ها مثل صله ی رحم موانست مجالست مهمانی و..رو ببینیم
و قوی هم اظهار هم کنیم کنارش هم به روش مناسب انتقاد کنیم.
5_بستری که موجب اون کج فهمی وکج عملی در شخصی ایجاد شده
رو هم دقت کنیم اگرمیشودآن بسترفکری وعلت موضوع رواصلاح کرد
بهترست قوت وتوان براو متمرکز شود تا اصلاح معلول
(این تقدم وتاخر ذاتی وزمانی ست ..واصل براین قاعده ست..
هرچند گاهی درموارد محدود لازمه جور دیگه عمل شه ویا یک درصد
از اجتماع ما نیاز باشه چوب وچماقی هم بالاسرشون باشه
که اونهم عمدتا در صلاحیت وتوان ما نیست
واگه هست دراون حدود به نحو منصفانه وخیرخواهانه اقدام شود)
6_بقیه ش بماند تا گاهی دوباره وسلامی تازه.

منبـــــــری بگذار بهر خود نخست..وانگهی برجه به منبر تند و چُست

آتشی در دل برافـــــــروز آن گهی...گرم کن هنگامه‌ی وعظ ای رهی

تا زسوز دین نگــــــــردد دل کباب..دم نگـــــردد گرم ای عالی جناب

تا تو را سوزی نباشــــــد در جگر..دم مزن کانـــــــدر دمت نَبوَد اثر

(ش 451 دفترسوم خرداد 83)

قال علی (علیه السلام):لکمیل بن زیاد
رویدک لاتشهر واخف شخصک لا تذکر
تعلم تعلم؛ واصمت تسلم
لا علیک اذا عرفک دینه لاتعرف الناس ولایعرفوک
آرام باش، خود را شهره مساز،خود را نهان دار که شناخته نشوى،
یاد گیر تا بدانى، خموش باش تا سالم بمانى.
بر تو هیچ باکى نیست، آن گاه که خدا دینش را به تو فهمانید،
که نه تو مردم را بشناسى و نه مردم تو را بشناسند.

مرغـــــــــــــان باغ جنت   در کشتـــزار دنـــــــــــیا

دیدند دام پنهــــــــــــــان    از دانه دل بــــــــــریدند

 
(ش314دفتر3سال83)