معاویه برای گرفتن انتقام از قتله ی عثمان از یکی از بزرگان
و روسای قبائل شام در خواست یاری در جنگ علیه علی ع کرد.
او در جواب گفت بگذار فکر کنم.معاویه هم افرادی را جداگانه
وپی در پی به سوی او فرستاد تا سرانجام؛
خود آن شخص نزد معاویه امد وگفت برای من ثابت شده
که علی قاتل عثمان است اگر تو با او جنگ نکنی ما با تو می جنگیم!!
یعنی فکرش را هم خودش کرد.(آقای بهجت ره)(ش 237 دفتردوم سال82)
لذا چه بسیار که مقدمات فکری یک چیز جوری برای ما چینش می شود
که با وجود زحمات فراوان؛کارمان بازی در زمین شیطان است.
خدا خودش ما را در درک حکم وتشخیص مصداق واجرای صحیح موفق بدارد.

از آسیدعلی اقای قاضی درباره ی آسیداحمدکربلائی بکاء وارد شده:
آسید احمد شب چنان گریه میکرد که خاک سجده گاهش در مسجد سهله گل میشد
و صبح چنان می خندیدکه صدای خنده ی وی ازحجره ی در بسته به بیرون میرسید.
(شماره 248دفتر دوم سال 82)

ما راه گم کرده ها ناخوداگاه گمان کرده ایم
وقتی یک راهنما پیدا کردیم
از کار بر روی خود معاف هستیم!!هیهات!!
(ش 351 دفتر اول سال82)

ازظرائف توحیدی:یاس حقیقی از خود وتوان خود = جاءهم نصرنا(110یوسف)
 اگر کسی حقیقتا وبدون ادا اطوار
به یاس از خود ووتوان خود در مشی طریق برسد
ناخوداگاه نصر ومدد الهی از راه میرسد.نه تنها این مرحله مطلوب است
بلکه تا این وقد نزلت منزله الآیسین من خیری؛ برای شخص احراز نشود
مطلقا حرکتی به جلو در کار نخواهد بود.
این غم جانکاه وجگر سوز به تمام معنا اتشی به جان شخص میزند
و با یک نکته که آن خوف مستمر از رسیدن سکرات موت
ومرگ ناگهانی ست اگر جمع بشود.
این دونکته شخص را یک باره وبا سرعت نور پرتاب میکند جلو
وکم کم فتح باب شروع میشود.لذا پشت در ماندن فائده دارد.
(شماره 273دفتر:اول سال 82)

آقائی؛ مرحوم شربیانی را در خواب دید واز ایشان پرسید
مقام شما بالاتر است یا مرحوم مامقانی؟؟
ایشان پاسخ داد: مرحوم مامقانی مقامش بالاتر ست.
شئون ریاست نگذاشت من به آن جایگاه برسم.
(آقای بهجت)(شماره 567 دفتر دوم سال82)

از مرحوم آشیخ محمدحسین کاظمینی ره  نقل شده: زمانی در حجرات بالای مدرسه ی مرتضویه که الان جزء حرم امیرالمومنین علیه السلام است بودیم چهل روز بر ما گذشت که هیچ خوراکی نداشتیم وما در این مدت هسته های خرما را می خیساندیم ومی مکیدیم. ما دوستدار علم نیستیم چون علم در کام ما شیرین نیست همانند مریضی که دهان او آفت دارد وشیرینی به کام ش تلخ است ما نیز همین گونه هستیم لذا طعم شیرینی علم را نمی چشیم ولذتش را احساس نمی کنیم و آن چنان که باید وشاید طالب وتشنه ی آن نیستیم به عکس ثروت وشهوت وریاست وشهرت و.(آقای بهجت ره )(ش 568و569دفتر دوم ماه7سال82)والبته شناخت خوبی هم از علوم نافع وترتیب تحصیل آن نداریم  وشیوه مطالعه وسائر شئوناتش را تضییع کرده ایم.

فارغ از شعارهای زیبا؛ فارغ از سروصدا ودامبول دومبول؛فارغ از عجب؛فارغ از یاس وقنوط ؛ روزی نیم ساعت در مشکلات معنویی ات خورد شو وتامل وتفکر کن چه خوردشدنی؛ ازین کار خورشید بیرون می آید.هر چند توجه به داخل ومراقبه چگونه شروع شود موضوع خاصه اش چه باشد روشش چیست علائم صحتش چیست ودهها نکته ی دیگه عمدتا در ابهام کامل است برای ماها که روی نگاری رو ندیده ایم وگل معرفت بالائی رو نبوئیده ایم. صدها دستور کیفیت مراقبه در کتب مرجع وسالهای اخیر در سایتها وکتابهای عرفان فروشی وغیره وارد شده که قریب به اتفاق ش هیچ هویت سالمی ندارد؛غیر از چند نسخه دستور مراقبه ی محدود وانگشت شمار معتبر که انها هم بسیار پراکنده  و جاهای بسیاری ش مبهم ذکر شده؛که تازه انهم مباحث مراقبه های درجه چندم!! نه مراقبه های عالم خیال ومراقبه های قلبیه وروحیه که از ادق درر وغرر و از ظرائف بی بدیل عالم هستی ست.الغرض ما لایدرک کله لا یترک بعضه..فعلا باید مراقبه ای در توان وادراک  خود داشت.واین توجه نیم ساعته روزانه به داخل وخورد شدن در علل مشکلات خود؛ خورشید آفرین ست بلاشک!! [با سه رکن 1_بدون شعار بازی وسروصدا 2_تمرین وتمرین وتمرین 3_مداومت ومداومت ومداومت].

ما خیلی اوقات حتی شک هم به قصور یا تقصیر خود نمی کنیم.
اعیذکم ونفسی بالله من شرور انفسنا
خدا میداند چقدرررر این نفس ما هزار حیله ونیرنگ  ست.
نه باور نمیکنیم. حتی شک هم نمیکنیم.
(شماره 434 دفتر اول سال82)

مرحوم شربیانی رحمه الله علیه به بخشش زبانزد بود
به رسم طلاب از کوفه به کربلا به قصد زیارت می امدند
هرچه پول داشتند غیر از ضروری به طلاب تقاضامند میدهند
در مسیر پول دیگری میرسد وباز تقسیم میکنند
به طلابی که حوائجی داشتند میگفتند:اگر برسد باز میدهم!!!
خادم عصبانی میشود ومی گوید:آقا به اینها خشم کنید تا بروند!
گفته بودند: چه کنم!خشمم نمی آید!!
لذا علم ومعنویت انسان؛مقداری بالا بیاید متوجه میشود
اساسا جان و اموال ودفتر ومدرسه وثروت وشهرت وآبرو وپست
وهمه چیزش امانت الهی ست وخود را حقیقتا
مامور به خدمت مشفقانه به انسانها ومومنین می بیند.
طبیعتا کسی که خود را در این موضع ببیند
مطلقا رنگ وبوئی از خشم در این خصوص ندارد!

با راهنما و از کم شروع کردن وکم کم به اصلاح بپردازد
1)کانه به کوه تکیه داده
2)خیلی از هوا وهوس ها سرکوفت میخورد
3)شوق به اعمال صالح زیاد میشود.
در نتیجه ی این جریان با دونکته ی اول ؛
ایمان تقویت میشود
بعد قلب کم کم آرام آرام نفس های راحتی میکشد.