سلام

يادمه يکي از سوالاتي که مدام خودنمايي ميکرد توي ذهنم و دنبال جواب بود خطبه ي220 نهج البلاغه ي شريف بود.سوالم اين بود که چرا اين خطبه با عقل شروع ميشه؟قد احيي عقله و امات نفسه...

يکي از روزهايي که خدمت آيت الله خوشوقت بودم ايشون در مورد اين خطبه چند جمله اي فرمودن:

"آدم هايي که تصميم ميگيرن بيفتن در راه بندگي خدا اولين اثرش اينه که عقل زنده ميشه و نفس اماره را ميکشه..."

يه جورايي سوالم دايره ش وسيع تر شد. از طرفي خوشحال بودم که فهميدم منظور از احيي عقله چيه و از طرفي احساس ميکردم نه شيخنا همه ي مطلبو نگفتن. يا شايدم فرستادن دنبال قاقالي لي و اصلا مطلب اين نيست.

ولي خدا رو شکر کردم و به خودم گفتم همينم قدر بدون و برو دنبالش...

آدم عقلش زنده ميشه يعني چي؟ شايد يکي از راه هاي تقويت عقل تفکر باشه نه؟

آخه خود حضرت امير عليه السلام هم ميفرمايند "من تفکر ابصر"

و شما هم توي اين پست يه درس ديگه بهم دادين اونم اين که براي تفکر اندوخته ي علمي و معنوي لازمه.

قوه ي فکر کردن و توجه به معلومات و دانسته ها و روش به کارگيري اين معلومات در مسير کشف مجهول را همه دارن ولي براي بهتر نتيجه گرفتن از اين توان، بايد علما و عملا کار بشه روش ...مثلا علمي بايد آدم منطق بدونه و و و و ... عملا هم با تقوا...اونوقته که اثر تقوا در تفکر و تعقل پيدا ميشه...

اينا چيزايي بود که ضبط شده بود در ذهنم و ان شاء الله اون چيزاييش که مفيده حک بشه در دلم.

شما بگين قد احيي عقله يعني چي؟