به هرکس بگوید دین صلاحیت وضرورت حضور
در اجتماع را دارد میگویند فاشیست
به هرکس حرفی از تقیه ومواردش بزند میگویند ترسو
به اظهار تولی وتبری وضرورت حفظ مرزهای عقیدتی
اما با منطق وآرامش میگویند اختلاف
به ولایت امام می گویند استبداد
به سوء ظن میگویند ذهنیت
به دروغ میگویند خالی بندی
به غیبت میگویند صحبت
به موسیقی مطرب میگویند آهنگ شاد
به امربه معروف میگویند دخالت
به شهادت وجهاد میگویند تروریسم وخشونت
به حسن ظن می گویند سادگی وبلاهت
به تمسخر میگویند خنده وشادباش.
(شماره 4 دفتر سوم سال 83)