گفت خیلی ناراحتم گفتم چرا؟
گفت: یک دوست مذهبی دارم یک ذره از حقوق هم اتاقی بلد نیست
گفتم چطو مگه.. چیزی شده؟
گفت:  توافق اتاق خاموشی در ساعت 22 هست
طرف تا ساعت 23:30 که خودش بیدار است هیچ
ولی وختی خودش کارش تمام می شه
درعین حالی که  می بینه من دارم چیزی می نویسم
بدون توجه به من برق اتاق را خاموش میکنه!
از داخل خورد شدم ولی باز به روی خودم نیاوردم وگفتم:
شاید ناخواسته وبدون التفات این کار را کرده
گفت: خودم هم حمل براین کردم اما این برنامه چندبار تکرار شده!!
واقعا در این موضوع پاسخی براش نداشتم
اما از پیش خودم چیزی بهش گفتم ودلش آروم شد
هرچند خودم  بجا اون شخص شرمنده شدم
بش گفتم فلانی شیخنا فرمود شخص متقی درعین حالی که
همت ش درس ومعنویت خودش هست اما قسمتی وبقول ما جوونها
بیست سی درصد از توانش را برای کمک ویاری دیگران می ذاره
تو فرض کن این کج خلقی ها واین کم لطفی ها
واین خشک مقدس بازی های این رفیقی که میدانی ادم خوبی ست
اما مقداری پرتی دارد جزء ان بیست درصد است
(شماره ی 122 دفتر سوم  اردیبهشت ماه 83)
لذا داداشای عزیز من خواهرای بزرگوار من همیشه معتدل تا کنین
نه انچنان از درس ومعنویت خود غافل بشین
که مشتری دائم یا غالب ِ مجالس بطالین بشه آدم
نه یک نظم خشک غیر منعطف و نه یک رفتار بی روح مشمئزکننده
لذا یک منشِ جذب کننده خصوصا نسبت به اکثریت افراد
که ادمهای معمولی هستن غم وشادی ودغدغه ها وگلایه ها
وحتی اشتباهات شون معمولی ست داشته باشیم
بله ادمهای لجوج وحرفه ای ومتهتک و متکبر رو باید محکم ایستاد
اما شاید اینها یک دو درصد اطرافیان وافراد هم نباشن.
تمرکز بر درس ومعنویت خود خوبه
اما درس ومعنویت یک دوره ی 15بیست ساله ی روزی 3الی 9ساعته ست
نه یک دوره ی فشرده ی دو یا چارساله ی روزی14ساعته!!
وتعطیلی همه تفریح ها ولذت های مشروع وارامش ونرمی ها و...
خیلی به برنامه های موقت وکوتاه مدت دل نبندیم
خلاصه توجه به درس ومعنویت باید متن زندگی ادم باشه
والا جزو جماعت طیور شمرده میشه ادم
لکن این درس ومعنویت یک رنگ ورایحه ای داره
که از جای دیگه باید وزیده بشه ومهری از جانب یار میخواد!!