و بدا لهم من الله ما لم يکونوا يحتسبون و بدا لهم سيئات ما کسبوا و حاق بهم ما کانوا به يستهزؤن (زمر/47و48) گاهي خيال مي کنيم اگر شري را گناهي را خلافي را در خفا يا آشکار انجام داديم و سزاي کار غلط را نديديم [که بعدا مي فهميم که اي کاش در همان خطاي اول سزاي آن را ميديديم و جزاي آن را نقدا همانجا مي چشيديم.] پس موضوع تمام شد و رفت! يا معاذ الله آن گناه اساسا کار اشتباه و بدي نبوده و جزو اختيارات بوده و هر چه جزو اختيارات باشد معقول و مجاز است! مثلا اختيار و امکان دزدي باعث مي شود بدزديم و چون بقيه هم مي کنند و سنگ از آسمان بر ايشان نريخت و زندگي رو به راه است پس دزدي کاري است درست! اما دريغ که " فمن يعمل مثقال ذره خيرا يره و من يعمل مثقال ذره شرا يره (زلزال 7 و 8) " اگر هزار سطر سخن بگوييم مانند امثال اين چند آيه شريفه معنا رسا و شفاف نخواهد بود. لذا هيچ فکري و هيچ حرفي و هيچ عملي در عالم، گم نمي شود. و به محض انجام هر عملي دهها رونوشت و گواهي و شهادت از اعضاء بدن و نفس مدرکه و زمين و زمان و ملائکه و ... از آن کار ثبت مي شود. و هرگز و هرگز چيزي در عالم محو نمي شود الا باذن الله. و ماهاي حواس پرت مثل افراد شيرين عقل که با يک دليت و ارسال يک فايل به سطل زباله آن را تمام شده مي پنداريم. دريغ ازين که دهها و دهها رونوشت از آن توسط اهل فن بيرون کشيده مي شود به نحوي که خود ما از تجميع ذره ذره ي کارهاي سابق خود ، شوکه خواهيم شد.. ممکن است تصور کنيم خب حيات و ممات ما در عالم چه اهميتي دارد؟ مثل کودکي که در اثر تنبلي و بازيگوشي و خسته شدن از تکرار تکاليف، خود را از دايره درس و مدرسه مي خواهد بيرون بکشد.. اول اين که چقدر به والدين و اطرافيان خود آزار مي رساند. آن والدين براي او هزاران اميد دارند و برنامه ها ريخته اند. دوم اين که چه صدماتي به سعادت و موقعيت خود مي زند که بعدا با چيزي جبران نمي شود. و دلسوزي ديگران دردي از زخم هاي او نخواهد کاست. پس هر کس مورد توجه ترين فرد عالم براي والدين و خانواده خود و مهم ترين موجود خلقت براي خودش است. که اگر اين را بفهمد کار تمام است. لذا تعبير فارسي زيبايي دارد که از آيينه بپرس نام نجات دهنده ات را! اگر بفهمي چقدر فضاي پرواز داري [ رسد آدمي بجايي که بجز خدا نبيند..] و چقدر خطر سقوط داري [ قتل الإنسان ما أکفره (عبس/17)] اصلا روش زندگي تو اين طور نخواهد ماند. هر فکري را به ذهن و قلبت راه نمي دهي هر حرفي را نمي زني هر کاري را نمي کني.. نه اين که کسي ببيند يا يا نبيند، تيغ کسي ببرد تو را مواخذه و مجازات کند يا نبرد و نکند. نه بلکه شان خود را اجل از جهالت و غفلت و گناه خواهي ديد. اثرات تخلفات را در سياه سازي لباس خود و کدورت صفاي خود و سنگيني حال خود خواهي فهميد. ترس از حسابرسي خداوند در امروز و فرداي قيامت خواب شب تو را خواهد گرفت. تو را سحرها از بستر نرم خواهد کند. اشک ها تو را امان نخواهند داد و دل تو نرم و بي تاب خواهد شد و کم کم با اين حال مقدس، چاله چوله ها را بهتر خواهي ديد و لغزش ها کمتر مي شود و دست عنايت خداوند حکيم و منان را در زندگي خود خواهي ديد، البته نه بطور خيالي و القائي و بي استحقاق و نابرده رنج [ و قال علي(ع) لرجل سأله ان يعظه: لا تکن ممن يرجوا الآخرة بغير العمل، و يرجي التوبة بطول الامل. يقول في الدنيا بقول الزاهدين، و يعمل فيها بعمل الراغبين.. (نهج البلاغه حکمت 150) ] بلکه بطور ملموس و مشخص [ و اکتب لي امانا من سخطک و بشرني بذلک في العاجل دون الآجل، بشري اعرفها و عرفني فيه علامة أتبينها ان ذلک لا يضيق عليک في وسعک (صحيفه سجاديه دعاي16)] نگاه مهر خدا را خواهي چشيد. لذا اميرالمؤمنين (ع) فرمود: « فمن أخذ بالتّقوي عزبت عنه الشدائد بعد دنوها و احلولت له الأمور بعد مرارتها و انفرجت عنه الأمواج بعد تراکمها و أسهلت له الصعاب بعد إنصابها و هطلت عليه الکرامة بعد قحوطها و تحدبت عليه الرحمة بعد نفورها (نهج البلاغه 98) » چقدر بشارتهاي آيات و روايات ماثوره واقعي و پر اعتبار و دور از شطحيات افراد و افکار بي خبر از مکتب اهل بيت است. لذا اگر گفتيم خدا و پاي حرف مان مانديم و حرکت را ادامه داديم.. خطرناک ترين تهديدها " و بدا لهم من الله ما لم يکونوا يحتسبون (زمر/47) تبديل به آرامش بخش ترين بشارت ها براي درستکاران و اهل تقوا خواهد شد. فلا تعلم نفس ما اخفي لهم من قرة اعين (سجده/17) چه سعادتي.. والسلام عليکم. http://s9.picofile.com/file/8293254550/01S8.jpg http://yaali12.blog.ir/1396/02/07 @yaaraouf - ياسيدالکريم