پيام
+
[تلگرام]
صلي الله عليک يا موسى بن جعفر (ع)
امام موسي کاظم (ع) : هيچ بلايى بر مومن نازل نشود که خداوند عزوجل به دل او دعا کردن را الهام کند، جز اين که به زودى آن بلا برطرف شود. و هيچ بلايى بر بنده مومن نازل نگردد که [بهر علتي] از دعا کردن خوددارى کند، جز اين که [علامت اين است که] آن بلا طولانى است. پس هر گاه بلائي نازل شد، به درگاه خداوند عزوجل دعا و زارى کنيد.
عن أبي ولّاد قال قال أبوالحسن موسى (ع) : ما من بلاء ينزل على عبد مؤمن فيلهمه اللّه عز وجل الدعاء الا کان کشف ذلک البلاء وشيکا و ما من بلاء ينزل على عبد مؤمن فيمسک عن الدعاء إلا کان ذلک البلاء طويلا فإذا نزل البلاء فعليکم بالدعاء والتضرّع إلى اللّه عز وجل.
#الکافي ج 2 ص 471 ح 2 #سند_صحيح
برخي نکات:
1_اين مضمون پر مغز از اين روايت صحيحه از امام کاظم (ع) نگرش بسيار اميد بخش و حرکت آفريني براي عموم افراد جامعه است. که در حديث قبل خود از کتاب شريف کافي مجددا با الفاظ کوتاهي از امام صادق(ع) و با سند صحيح ديگري تاکيد شده است.
2_متاسفانه سالهاست که ترتيب کلاسهاي تربيتي ديني را گم کرده ايم و با کم سوادي به سعادت خود و مخاطبين خود لطمه مي زنيم. لذا کرارا معروض داشته ايم البلا للولا و امثالهم براي رتبه هاي بالا و خواص مومنين است. و تدريس فيزيک کوانتوم براي دانش آموز مقطع ابتدايي خطاست و ممکن است سعادت معنوي و سلامت او را در معرض خطر جدي قرار بدهد. لذا معصوم مي فرمايد اگر گرفتار بلا شدي سريعا و مکررا و با ناله و تضرع، رفع آن را از خداوند رئوف بخواه و کنار آن بگرد ببين کدام يک از واجبات و محرمات و کدام اصل عقلي و تجربي و طبيعي را ترک کرده اي که گرفتار اين مصيبت ها و گرفتاري ها شده اي، خيلي خودت و استادت و استادِ استادت را دست بالا نگير، همگي دورهمي در همين پله ي واجبات و محرمات ول معطليم، لکن بعضي ريش ها و لباس ها و حرفهايشان جذاب تر و صداي بلندگوهايشان بلند تر است، پس اي عزيز جان، بگرد ببين کجا تکاليف الهي و انساني را نقض کرده اي که اکثريت بلاها به جهت تخلفات ما و شماست و بخش کمتري مربوط به آزمايش و امتحان عام الهي و بخش بسيار اندکي از خواص مومنين، بلاها و قبض و بسط هايي از سمت خود خداوند براي ترفيع درجات و سير درجات کمالات خاص دارند.
3_ نفس توفيق دعا سعادت بسيار بزرگي است و نزد خداوند حکيم از اصل اجابت مهم تر است. اين را هم گوشه ذهن مبارک داشته باشيد که فکر و ذکر و دعا و زيارت و قرائت مصحف و نماز ، از مسيرهاي سعادت هستند. که هر کدام رتبه وجودي خود را دارند. که خصائص و محل شايسته ي هر يک در مسير کمال، بحث مهم و مفصلي است. لکن اگر کسي بتواند در آسايش و بلا و نعمت و گرفتاري، مشغول توجه و دعا و ادراک [مقطعي يا دائم] فقر ذاتي خود از جميع جهات به آن حي قيوم جل جلاله باشد، توانسته در رتبه مهم و بالاتري از دعا و ذکر، نسبت به اکثريت افراد بايستد و ضمنا اجابت هم به او نزديک تر است.
پيامبر اکرم (ص) : من شغله ذکرى عن مسالتى اعطيته افضل ما اعطى السائلين [ بحار ج 93 ص 323]
بنده اى که ياد من او را از درخواستش باز دارد، به او بهتر از آن چيزى که به ديگران عنايت مى کنم خواهم داد.
جمع بندي مختصر: 1_عموم مومنين بايد در بلاها، سريعا و مکررا به پيشگاه خداوند منان براي رفع بلا دعا و تضرع کنند. 2_آداب دعا اعم از ثناي الهي و دعا بر اوصياء و انبياء و خوبان عالم خلقت، موجب تضمين اجابت و سرعت در اجابت است. 3_ نفس توجه بنده به خداوند و تضرع [ذاتي يا حاجتي] به درگاه الهي خيلي از اجابت فلان خواسته نفيس تر است. 4_ توجه خداوند به بنده در اثر کثرت تضرع بنده خصوصا در حال آسايش عبد، از بزرگترين و لطيف ترين برکات معنوي است که اهل معنا آن را با عالمي از ديگر پاداش ها معاوضه نمي کنند. 5_و حرف بسيار است... والسلام عليکم و رحمه الله.
http://s9.picofile.com/file/8292832934/pic88.jpg
http://yaali12.blog.ir/1396/02/02
@yaaraouf
هما بانو
96/2/3
ياسيدالکريم
@};-